Συνήθως ψάχνω μέρες πριν τον προορισμό που θέλω να επισκεφτώ. Κάνω μια έρευνα, ρωτάω δεξιά αριστερά και μετά αποφασίζω που θα γείρω. Είναι όμως και κάποιες φορές που αποφασίζω την τελευταία στιγμή… όπως για αυτή εδώ την εκδρομή!
Σάββατο βράδυ και ενώ ψάχνω ψάχνω χωρίς να μπορώ να αποφασίσω, χτυπάει το τηλέφωνο και είναι ο φίλος μου ο Γιώργος (άλλο ανήσυχο πνεύμα).
-Ουρανία 8 το πρωί φεύγουμε να είσαι έτοιμη !
Οδηγάμε προς Σφακιά. Πόσο μ’αρέσει να χαζεύω από το παράθυρο αυτούς τους άγριους τόπους, από την μια τα γκρεμνά και από την άλλη η θάλασσα, με αυτές τις βουνίσιες μυρωδιές, τις μυρωδιές των θάμνων, να αναζωογονούν κάθε κύτταρο μου!
Περνάμε τήν Ίμπρο, την χώρα Σφακίων και σε πολύ λίγο ο προορισμός μας είναι ευθεία μπροστά! Η Παραλία Ίλιγγας! Ομολογώ έμεινα έκπληκτη! Αναρωτιέμαι αυτός εδώ ο τόπος, αυτή η μεριά της Κρήτης πόσες ακόμα ομορφιές έχει κρυμμένες; Σφακιά, Λουτρό, Γλυκά Νερά είναι κάποια από τα μέρη που έχω ήδη επισκεφτεί και όλα τόσο διαφορετικά, τόσο υπέροχα!
Σταματήσαμε στο πάρκινγκ όπου είναι και το τέλος του δρόμου για να φτάσεις στην παραλία. Εκεί πάνω στο λόφο βρίσκεται ένα μικρό παραδοσιακό ξενοδοχείο, κάτασπρο σαν αυτά των κυκλάδων με μικρές καμάρες και μπαλκόνια να αγναντεύουν την ανεμπόδιστη θέα στο Λιβυκό Πέλαγος! Περάσαμε από την μικρή αυλή και κατηφορίσαμε το χωμάτινο δρομάκι και καθώς κατεβάιναμε μπροστά μας ξεπρόβαλε το γαλαζοπράσινο χρώμα της θάλασσας!
Τεράστια βράχια αγκαλιάζανε όλη την παραλία δημιουργώντας στη μέση έναν κολπίσκο, την παραλία του Ιλιγγα. Τα παιδιά που ήμασταν μαζί φάνηκαν να γνωρίζουν καλά το μέρος μιας και ξέρανε ακριβώς που να αφήσουμε την πραμάτια μας!
Στην άλλη άκρη της παραλίας σχηματιζόταν μια τεράστια σπηλιά, που παρόμοιο σκηνικό είχα συναντήσει στην Ικαρία στην λεγόμενη Σευχέλλες. Και με ένα flashback θυμήθηκα εκεινες τις ξέγνοιαστες καλοκαιρινές μέρες. Κατά την διαμονή μου όμως στον Ίλιγγα κατάλαβα ότι αναβίωνα εξίσου όμορφες στιγμές! Στιγμές ξεγνοιασιάς, χαλάρωσης έστω και για λίγο με την ίδια αυτή αίσθηση.
Πραγματικά η σπηλιά ήταν το καλύτερο σημείο που θα μπορούσαμε να κάτσουμε, αποφεύγοντας τις καυτές ακτίνες του ήλιου δίνοντας μας και την ευκαιρια να εξερευνήσουμε το εντυπωσιακό εσωτερικο της! Οι φωλιές και τα τιτιβίσματα των χελιδονιών να δίνουν μια ευχάριστη νότα στο όλο σκηνικό! Η παραλία αποτελείται κυρίως από βότσαλο και χοντρή άμμο,τα νερά είναι κρυστάλλινα και πεντακάθαρα σε όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου!
Η έκπληξη όμως δεν ήταν μόνο αυτή! Τα αγόρια γνωρίζοντας καλά την περιοχή, θέλανε να μου δείξουν ένα κρυφό παραδεισένιο σημείο… που πας μόνο κολυμπώντας. Χωρίς δεύτερη σκέψη τους ακολούθησα. Κολυμπώντας κατά μήκος της ακτογραμμής και πότε πότε σηκώνωντας το κεφάλι κοιτούσα τα πελώρια βράχια που μοιάζανε σαν να κρέμονται από πάνω μας τόσο επιβλητικά και η θέα τους από το νερό με εξίταρε ακόμα περισσότερο, ενώ μικρές και μεγάλες σπηλιές εμφανιζόντουσαν μετά από κάθε σκιαρό σημείο. Δεν πήρε πολύ ώρα να φτάσουμε σε αυτή την παραλία απαράμιλλης και παρθένας ομορφιάς! Οι γλάροι και εμεις! Κανένας άλλος! Πόσο ενθουσιάστηκα, πόσο ήθελα να μείνω εκεί! Ξάπλωσα ανάσκελα στα γυαλιστερά βότσαλα, πήρα μια βαθιά ανάσα, έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα: «Θεε μου τι παραδεισένια μέρη μας έχεις φτιάξει;»
Με την Νίκη απολαμβάναμε τον ήλιο νιώθοντας το αλάτι να στεγνώνει στο σώμα μας, αφήνοντας σχέδια αφηρημένης τέχνης! Τα αγόρια λίγο παραπέρα σκυμμένα στα βράχια μοιάζανε σαν κάτι να ψάχνουν, ναι ναι ψάχνανε πεταλίδες! Δεν είχα ποτέ δοκιμάσει αλλά ούτε βέβαια μαζέψει! Ο Μιχάλης μεγαλωμένος σε αυτά τα υπέροχα μέρη γνώριζε την τοποθεσία και με μαεστρία τον έβλεπα να τις μαζεύει. Ευκαιρία να μάθω κάτι καινουριο σκέφτηκα! Φαινόταν τόσο απλό (έτσι νόμιζα!).
Το Highlight της ημέρας !
Πως να μαζέψεις μια πεταλίδα:
Ο σκοπός λοιπόν είναι να τις αιφνιδιάσεις! Με μια πέτρα την χτυπάς πλάι στο κέλυφος κι αμέσως μόλις απομακρυνθεί το νερό αυτή ξεκολλάει (έτσι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον ότι γίνεται), προτιμότερο βέβαια είναι να διαθέτεις κάποιο αιχμηρό αντικείμενο αφού έτσι γίνεται ευκολότερα αλλά εμείς θέλαμε τον παραδοσιακό τρόπο, τον πολύπλοκο. Τα αγόρια τις βγάζανε δυό δυό! Οι άτιμες βεντουζάρανε τόσο δυνατά στον βράχο που εγώ δεν κατάφερα να μαζέψω ούτε μία!!! Έμαθα όμως το πιο βασικό, πως να τις καθαρίζω και να τις καταβροχθίζω. Με το κέλυφος της μιας πεταλίδας αφαιρείς το σώμα της άλλης και έτσι την τρως. Ωμή και ζωντανή! Τελικά αυτές με αιφνιδίασαν σίγουρα γευστικά! Ενθουσιασμένη με την νέα μου αυτή εμπειρία έγινα και εγώ σαν τις πεταλίδες δεν ξεκολλούσα από τον Μιχάλη αφού όλο και κάτι καινούργιο έβρισκα να μάθω! Σκεφτόμουν ότι αν είχαμε λεμόνι , αλάτι και λίγο ουζάκι η στίγμη αυτή θα απογειωνόταν! Τώρα που ξέρω, την επόμενη φορά θα πάω οργανωμένη!
Επιστρέψαμε πίσω στην μεγάλη παραλία με τις τσέπες των αγοριών γεμάτες πεταλίδες, αράξαμε στην σπηλιά και απολαύσαμε τους μεζέδες μας, το «όστρακο του φτωχού» όπως τις λένε στην γαστρονομία με χοχλιούς της θάλασσας και αχινούς ίσα ίσα να κοψουν την πείνα μας σάμε να έρθει η ώρα του φαγητού!
Οι εκπληξεις συνεχίζονταν· εκεί λίγο πιο πέρα σε μια άλλη μικρή σπηλιά, που δεν την είχα παρατηρήσει αρχικά καθώς με είχε συνεπάρει το εντυπωσιακό γαλάζιο της θάλασσας, βρίσκεται ένα μικρό beach bar, τo beach bar iIigkas ή αλλιώς για τους ντόπιους του Πειρατή! Όπου έμαθα ότι είναι του μικρού ξενοδοχείου για να εξυπηρετεί όσους έρχονται καθώς δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκεί γύρω. Ένα επί ένα όλο κι όλο. Ο Μανώλης που συνάντησα με χαρακτηριστική φιγούρα Σφακιανού, παραδοσιακός και ταυτόχρονα εκμοντερνισμένος που λίγο πολύ το look του μου θύμιζε αυτό του Τζακ Σπάροου! Εύστροφος και ετοιμόλογος σε κάθε του φράση, με έκανε να γελάσω αρκετά, ευγενικός και φιλόξενος, λες και ήμουν στον τόπο μου!
Κάθε φορά που βρίσκομαι στην πόλη και έχω την επιθυμία να πιω μια μπύρα μου έρχεται στο μυαλό το μπάρ του Μανώλη, η γαλάζια θάλασσα, η αλμύρα, οι πεταλίδες, η τεράστια σπηλιά, η κρυφή παραλία, τα τεράστια βράχια και οι βουτιές στο γαλάζιο…! Και κάπως έτσι μετά κάθομαι και αναπολώ και εγώ τα δικά μου λιμέρια, γιατί μοιάζουν τόσο μα τόσο πολύ με τούτα εδώ…
Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στην περιοχή Κούτελο λίγο πριν το Φραγκοκάστελλο στην ομώνυμη ψαροταβέρνα με ολους τους μεζέδες του βυθού να καταφθάνουν στο πιάτο μας. Ζωγραφισμένο πλέον το χαμόγελο στο πρόσωπο μου, με την μοναδική αυτή αίσθηση όταν νιώθεις γεμάτος τόσο σπάνιο στις μέρες μας… σίγουρα θα την αναπολώ αυτήν την εκδρομή αφού όμορφα πράγματα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, συναισθήματα, γνωριμίες, εικόνες που θα με συντροφεύουν για καιρό!
Κάθε φορά που επισκέπτομαι τέτοια μέρη που δεν ξέρω τι θα ξεπροβάλει μπροστά μου, που σε κάθε βήμα συναντάω και κάτι καινούριο, που ζώ μοναδικές εμπειρίες, γεμίζει το μυαλό μου από εικόνες, χρώματα και μυρωδιές … χορταίνει η ψυχή μου! Πως μπορώ να μην τα λατρέψω!; Άλλωτε πάλι αυτό που κάνει ιδιαίτερο έναν τόπο και ξεχώριστό είναι οι άνθρωποι, όπως ο Μανώλης, ο Μιχάλης, ο ταβερνιάρης και άλλοι τόσοι που συνάντησα εκείνη την μέρα με διάθεση και όρεξη, πρόθυμοι να σου παρουσιάσουν τις ομορφιές της γενέτειρας τους και να σου διηγηθούν ιστορίες με αυτήν την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά. Γεγονότα από αυτά που έχεις ακούσει και έχεις διαβάσει σε βιβλιά και ταξιδιωτικούς οδηγούς μα για μένα οι καλυτεροι οδηγοί για να γνωρίσεις ένα μέρος είναι να μιλήσεις με τους ντόπιους και να μάθεις από αυτούς και εγώ στάθηκα τόσο τυχερή με όλους αυτούς!
Ψιλομαγικά όλα αυτά που συνέβησαν στην παραλία του Ίλιγγα σε μια μόνο ημέρα! Λιγότερο γνωστή από άλλες μα με τόση ομορφιά που όταν την επισκεφτείς θα σου μείνει αξέχαστη! Αν βρεθείτε στη γυρω περιοχή αξιζει να επισκεφτειτε το οροπέδιο του Ασκύφου τα ιστορικά Σφακιά, την Ανώπολη, την Αράδαινα ,το Φραγκοκάστελλο με το παραμυθένιο μεσαιωνικό φρούριο να δεσπόζει πάνω στη ακτή! Πέρα απο υπέροχες παραλίες υπαρχουν και αυτά τα μέρη γεμάτα ιστορία και απίστευτης ομορφιάς !
Travel Tips
- Η παραλία του Ίλιγγα διαθέτει μερικές ομπρελες
- Να κρατάτε μάσκα ο βυθός ενδείκνυται για θαλάσσιες εξερευνήσεις
- Σε κοντινή αποσταση από τον Ιλιγγα είναι και τα Γλυκά Νερά για όποιον ενδιαφέρεται να κάνει πεζοπορία
- Εκει βρίσκεται και το φαραγγι του Ιλιγγα ή αλλιώς του Καβή
- Στην παραλία υπάρχουν κανό για εξορμησεις σε διπλανες παραλίες
- Μερικά λεπτα μετά τα Σφακιά
